Podstawa reklamacji
Podstawowym aktem prawnym regulującym zagadnienia związane z reklamacjami obuwia jest ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. Nr 141, poz. 1176 ze zm.)1
Ustawa ta zmieniła obowiązujące wcześniej rozumienie zagadnień związanych z reklamacjami, gdyż zlikwidowała pojęcie „rękojmi” za wady ukryte, wprowadzając w to miejsce pojęcie „niezgodności towaru z zawartą umową”. Podkreślić w tym miejscu należy, iż w przypadku zakupu konsumenckiego do zwarcia ww. umowy dochodzi w momencie, kiedy klient decyduje się na zakup oferowanego mu przez sprzedawcę wyrobu. Nie jest przy tym konieczne, aby zawarcie umowy miało charakter pisemny, a wystarczy, gdy dochodzi do sprzedaży rzeczy ruchomej (np. obuwia) osobie fizycznej (klientowi) na cele niezwiązane z działalnością zawodową lub gospodarczą.
W ustawie przyjęto zasadę, że towar można uznać za niezgodny z umową jedynie w przypadku, gdy nie odpowiada on podanemu przez sprzedawcę opisowi, nie posiada cech okazanej wcześniej próbki albo wzoru, a także wtedy, gdy nie nadaje się on do celu określonego przez kupującego w momencie zakupu.
Sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru z umową w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od momentu zakupu2. Jednak należy pamiętać, że kupujący traci prawo uznania towaru jako niezgodnego z umową, jeżeli przed upływem dwóch miesięcy od stwierdzenia niezgodności nie zawiadomi o tym sprzedawcy3 . W praktyce oznacza to, że nie możemy oddać do reklamacji obuwia zimowego tuż przed następnym sezonem. Oznacza to również, że nie możemy użytkować obuwia po stwierdzeniu wady, gdyż może to być przyczyną powiększenia się wady oraz doprowadzenia do sytuacji, iż jej usunięcie stanie się niemożliwe. Ponadto należy pamiętać, że klient traci możliwość złożenia reklamacji w sklepie, jeżeli zgubił paragon potwierdzający czas, miejsce, typ zakupionego towaru oraz wydatkowaną przez niego kwotę.
W przypadku, jeżeli obuwie jest niezgodne z umową, kupujący może zażądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową poprzez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy chyba, że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów4. W tego typu przypadkach kupujący może zażądać obniżenia ceny lub zwrotu gotówki (odstąpienie od umowy)5. W przypadku, gdy sprzedawca do ww. żądania nie ustosunkował się w terminie 14 dni, uznaje się, że żądania kupującego sprzedający uznał za zasadne6.
Na sprzedawcę nałożono m.in. następujące obowiązki:
- Podania do wiadomości kupującego ceny oferowanego towaru7.
- Udzielenia kupującemu jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w błąd informacji na temat oferowanego towaru, które powinny być wystarczające do prawidłowego i pełnego korzystania z niego. Na podstawie tych informacji kupujący powinien wiedzieć, do jakich celów przeznaczone jest kupowane obuwie i jak ma z niego korzystać. Wymogi te wskazują, że sprzedający powinien posiadać wiedzę, z jakich materiałów wykonane jest sprzedawane przez niego obuwie oraz jak to obuwie należy konserwować. Nie zaszkodzi też informacja wskazująca, jakich środków konserwujących należy do sprzedawanego obuwia używać8.
- Sprzedawca jest obowiązany zapewnić w miejscu sprzedaży odpowiednie warunki do przymierzenia kupowanego obuwia9.
1 Zwana dalej: „uoswsk”
2 art. 10 ust. 1 uoswsk
3 art. 9 ust. 1 uoswsk
4 art. 8 ust. 1 uoswsk
5 art. 8 ust. 4 uoswsk
6 art. 8 ust. 3 uoswsk
7 art. 2 ust. 1 uoswsk
8 art. 3 ust. 1 uoswsk
9 art. 3 ust. 3 uoswsk